Glizoksepid jest względnie bezpiecznym lekiem
Przebieg wchłaniania jest jednak osobniczo zmienny. 93% ilości wchłoniętej łączy się z białkami osocza, w związku z tym objętość dystrybucji jest mała – wynosi 25 1. Okres półtrwania wynosi 10-12 h. 60-70% głiklazydu wydala się z moczem w formie co najmniej 8 nieczynnych metabolitów, 10-20% z kałem. Główny katabolit leku u człowieka utrzymuje aktywność antyagregacyjną. Lek podaje się w dawce np. 2 razy 40 mg – 3 razy 80 mg/24 h.
HYDROTERAPIA
Jeden z najczęstszych sposobów leczenia tą metodą polega na stosowaniu zimnych okładów na podbrzusze w celu usunięcia przekrwienia, towarzyszącego naj- rozmaitszym schorzeniom przewlekłym wewnętrznych części rodnych. Na bóle- wpływają one w nieznacznym stopniu. Ponieważ okłady w ciągu krótkiego czasu ogrzewają się od ciepłej skóry, należy zmieniać jc często, przynajmniej co pół godziny. Celem uniknięcia parowania zimnej wody przepajającej kompres lekko wykręcony pokrywa się go zwykle warstwą zwyczajnej waty, która nie wchłania wilgoci, łub flanelą. Jeśli natomiast chodzi o uzyskanie odczynowego przekrwienia sięgającego także do warstw głębszych tkanek, pozostawiamy kompresy zimne przez czas dłuższy, przeciętnie 2-3 godzin, a więc aż do wyschnięcia ich. W takich przypadkach zimne okłady wysychające działają podobnie jak ciepło a priori stosowane, ale przekrwienie tą drogą uzyskane jest mniejsze i z tego powodu stosować je można jako najłagodniejszy środek leczniczy w różnych postaciach zapaleń nawet świeżych i przebiegających wśród podniesienia się ciepłoty.
LBA W LECZENIU CHORÓB OŚRODKOWEGO UKŁADU NERWOWEGO
W latach 1966-1968 u chorych leczonych propranololem w dawce 120 mg/dobę z powodu schorzeń układu krążenia, a cierpiących równocześnie na migrenę zauważono, że w 50% przypadków zmniejsza się także liczba napadów migreny. Stwierdzenie to było tym korzystniejsze, że dotyczyło chorych, u których żadne leki uprzednio stosowane nie dawały zamierzonego skutku leczniczego [136, 822]. Podobne korzystne wyniki uzyskano w przypadkach profilaktycznego zapobiegania napadom migreny, stosując propranolol w dawkach od 80 do 240 mg/dobę [136, 329, 631, 646, 1053, 1065], Ekbom [279] podawał 28 chorym alprenolol w dawkach równoważnych do dawek propranololu zalecanego w profilaktyce migreny. Nie zauważył jednak po alprenololu żadnej poprawy w porównaniu z grupą otrzymującą placebo, która miałaby się wyrażać zmniejszeniem siły i częstości występowania napadów migreny. Również zawiodły próby stosowania pindololu w leczeniu migrenowych bólów głowy [279, 913].