Koncepcja układu partnerskiego
Układ odniesienia, czyli dobór seksualny mężczyzny i kobiety odgrywa dużą rolę przy ostatecznym uznaniu funkcji seksualnych i zachowania seksualnego za normalne lub patologiczne. Wszelkie oceny normy lub patologii w odniesieniu do pojedynczego człowieka mają w zasadzie wartość względną. Dopiero dobór dwojga ludzi, konkretny układ, para, pozwala na ostateczną ocenę normy lub patologii. Zaburzenia psychoseksualne są – poza nielicznymi wyjątkami – zaburzeniami „parzystymi”, tj. rozwijającymi się w obrębie konkretnego układu, pary, jaką stanowi mężczyzna i kobieta. Stanowią one wyraz zaburzeń w układzie partnerskim, tj. w rozwoju całokształtu stosunków interpersonalnych między mężczyzną a kobietą. Specyfika tych zaburzeń polega na tym, że rozwijają się one w konkretnym układzie, natomiast może ich nie być wtedy, gdy mężczyzna i kobieta, każde oddzielnie, próbują stworzyć inny układ partnerski z innym człowiekiem przeciwnej płci. Jeśli ten nowy układ partnerski będzie pozytywny i całokształt stosunków interpersonalnych między partnerami będzie się rozwijał pomyślnie, zaburzenia, które występowały w poprzednim układzie, mogą się w ogóle nie pojawić lub też mogą wystąpić w znacznie mniejszym nasileniu. Podobnie jest, jeśli nowy układ partnerski maksymalnie zaspokaja potrzeby seksualne mężczyzny i kobiety. Korzystny układ partnerski stwarza dobre warunki do ustąpienia już istniejących zaburzeń psychoseksualnych. Pomyślny dobór partnerów – pod względem „szyfrów erotycznych” – wcale nie jest łatwy. Jeśli jest on właściwy, to perwersyjność jednego człowieka może doprowadzić drugiego do przeżycia największych rozkoszy gdy zaś nowy układ partnerski nie będzie pomyślny, zaburzenia istniejące w poprzednim układzie mogą się nasilać.
Kolporafia przednia i tylna
Z najczęściej wykonywanych operacyj należy wymienić: kolporafię przednią, kolporafię tylną i plastykę krocza (kolporrhaphia anterior,kolporrhaphia posterior,perineo- plastka). Zabieg ten (lub zabiegi) polega na wycięciu piatów błony śluzowej z przedniej i tylnej ściany pochwy, zwężeniu pochwy przez zespolenie szwami katgutowymi brzegów w ten sposób powstałej rany oraz zwężeniu szczeliny płciowej i odtworzeniu klina krocza. mm
Kolporafia przednia. Z rozpiętej na wypadłym guzie przedniej ściany pochwy wycina się płat owalny lub wrzecionowaty, którego wielkość zależy od rozmiarów wypadniętych części i którego końce znajdują się -jeden w pobliżu ujścia cewki moczowej, a drugi w sklepieniu pochwy. Czytaj dalej
Kiedy zakładanie krążka jest bezcelowe?
Rozrywanie poprzez tylne sklepienie zrostów otrzewnowych napinających się pod palcami jedynie w celu założenia krążka, jak to często dawniej czyniono, dziś zostało już zarzucone.
O wiele łatwiej bowiem wykonać to po otwarciu jamy brzusznej podczas operacji, która ma na celu trwałe wyleczenie tyłozgięcia macicy drogą krwawą. Trudno sobie wyobrazić, aby miejscowe stosowanie środków lekarskich, jak ichtiolu, gliceryny oraz jodku potasu, ciepłych i gorących przepłukiwań pochwy, ogólnych lub miejscowych kąpieli, mogło doprowadzić do rozluźnienia czy rozmiękczenia zrostów otrzewnowych w otoczeniu macicy. Taki sposób postępowania ma na celu jedynie usunięcie zapalnego odraż- nienia przydatków macicy przed ewentualnym założeniem krążka lub wykonafiiem zabiegu operacyjnego.
Tylna ściana pochwy
Tylną ścianę pochwy oddziela od odbytnicy krocze złożone z mięśni i powięzi. Tylko górna część tylnej ściany pochwy stanowi rzeczywistą przegrodę między jamą Douglasa i światłem pochwy, tak że obniżenie i wypadanie tej górnej części powoduje obniżenie zatoki Douglasa, która może się znaleźć nawet przed wejściem do pochwy. Dość luźny stosunek anatomiczny, jaki istnieje między dolną częścią tylnej ściany pochwy i ścianą odbytnicy, tłumaczy, dlaczego nie towarzyszy wypadaniu tylnej części pochwy zbyt często powstanie pochwowego uchyłka odbytnicy. W przypadku zrostów istnieją natomiast dogodne warunki do wytworzenia się pochwowego uchyłka odbytnicy, gdyż przednia jej ściana pociągana jest przez tylną ścianę pochwy, która już wypadła.
Spostrzeżenia dokonane przez etologów
Fakt, że oprócz licznych różnic istnieją też liczne podobieństwa reguł rządzących działaniem ludzi i zwierząt, nie powinien budzić oburzenia, zwłaszcza że idzie tu o mechanizmy, a nie o treści. Zresztą – zwierzęta nie mają wobec nas długów. My – mamy je wobec zwierząt. Jeśli więc występują jakieś podobieństwa, możemy to śmiało uznać.
BALNEOTERAPIA – ROZWINIĘCIE
Solanki silne i o średnim stężeniu mają działanie głównie podniecające, wzmacniające i hartujące. Wpływają one korzystnie na krążenie w zakresie części rodnych i nadają się do stosowania u kobiet cierpiących na niedomogę jajników, niedorozwój części rodnych i brak miesiączki, u osób niedokrwistych, wątłych i chudych, u których borowina mogłaby wywołać skutki niepożądane. Kąpiele solankowe zwiększają liczbę czerwonych ciałek krwi i wpływają korzystnie na przemianę materii, dlatego też zaleca się je też kobietom po długotrwałych krwawieniach. Dzięki swemu podniecającemu działaniu przyspieszają one wchłanianie nacieków w okolicy macicy oraz jej przydatków, będących następstwem zakażenia tkanki miedniczej.
Obok kąpieli solankowych można stosować dodatkowo również kompresy ciepłe solankowe, zwłaszcza w przypadkach bólów towarzyszących podotrzewnowym mięśniakom oraz w przypadkach krwawień z powodu środściennych mięśniaków. Czytaj dalej