CZYNNIKI PATOGENETYCZNE
Bezpośrednio po urodzeniu następuje adaptacja noworodka do życia pozamacicznego. Procesy adaptacji związane są z ogromnymi, szybko przebiegającymi zmianami anatomicznymi, fizjologicznymi i biochemicznymi. Z jednej strony leki podawane w tym okresie mogą powodować poważne zaburzenia w adaptacji noworodka, rzutujące na jego późniejszy roz' wój, a z drugiej strony, istniejące zaburzenia we wczesnej adaptacji mogą zmieniać efekty dziaiania podawanych leków. Przy rozpatrywaniu mechanizmów niepożądanego działania leków stosowanych u noworodków i we wczesnym okresie niemowlęcym należy uwzględnić przede wszystkim decydujące dla tych procesów parametry, jak: skład ciała, przepuszczalność barier ustrojowych, budowa skóry, biotransformacja leków, wiązanie leków z białkami osocza krwi, wydalanie leków przez nerki, efekty działania leków podawanych matce w okresie ciąży, porodu i karmienia, zaburzenia we wczesnej adaptacji noworodka, methemoglobinemia, dawkowanie leków, zmiany histologiczne i czynnościowe w przewodzie pokarmowym, wzrost, mała masa mięśniowa.
Skład ciała. Odmienny niż w późniejszych okresach życia skład ciała noworodka [6, 14] stwarza inne warunki działania podanego leku. Zasadniczą rolę odgrywa tu zawartość wody i tłuszczu. Ze względu na znacznie większą objętość wody pozakomórkowej (u noworodka – 44%, a u człowieka dorosłego – 26%) leki rozpuszczalne w wodzie osiągają po jednorazowej dawce mniejsze stężenia w płynach ustrojowych i w tkankach i z reguły ich działanie na młody organizm jest słabsze.
Dodaj komentarz