FARMAKOLOGIA LEKÓW P-ADRENOLITYCZNYCH

Synteza i wprowadzenie do leczenia klinicznego toków fi-ad reno] i tycznych (LBA) nie było dziełem przypadku, lecz konsekwencją rozwoju biochemii i farmakologii synapsy wspótczulnej. Źródeł odkrycia LBA należy szukać w teorii haptenów Ehrlicha, w badaniach Langleya nad substancją recepcyjną mięśni, w badaniach Dalo’a nad podwójnym charakterem działania adrenaliny, w teorii Clarka i Gadduma o współdziałaniu leków z receptorami oraz w hipotezie Ahląuista o dwu typach receptorów adrenergicz- nych.

Ta lista prekursorów koncepcji syntezy LBA byłaby niepełna, gdyby nie wspomnieć o chemikach i farmakologach, którzy potrafili wyciągnąć praktyczne wnioski z hipotez i teorii.

Poznanie struktury i czynności synapsy współczulnej umożliwiło określenie wymogów strukturalnych dla związków chemicznych wpływających na czynność receptorów (3-adrenergicznych, Według ściśle zdefiniowanych założeń teoretycznych uzyskano połączenia, które hamują czynność biologiczną receptorów (3-adrenergicznych. Związki te okazały się lekami przydatnymi w klinice kardiologicznej.

Według definicji Karowa i wsp. [521] LBA są konkurencyjnymi antagonistami amin katecholowych, przy czym LBA hamują wszystkie odpowiedzi biologiczne wywołane przez izoprenalinę, niektóre odpowiedzi wywołane przez adrenalinę i nie zmieniają farmakologicznego działania fenyle- fryny.

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *