Choroby nerek, dziąseł, krtani, odbytu i serca – Kraków

Kortykoliberyna u ludzi wywiera działanie swoiste, gdyż pod jej wpływem nie stwierdzono bardziej uchwytnych zmian w wydzielaniu prolaktyny, hormonu wzrostu, tyreotropiny i gonadotropin. U chorych z klasyczną postacią choroby Cushinga oraz w przebiegu zespołu Nelsona odpowiedź wydzielnicza komórek kortykotropowych przysadki na egzogenną owczą kortykoliberyną była wzmożona w porównaniu z osobami zdrowymi. U chorych z zespołem Cushinga spowodowanym ektopowym wydzielaniem kortykotropiny stężenie kortykotropiny w teście z kortykoliberyną nie ulega istotniejszym zmianom. Chorzy z hormonalnie czynnym nowotworem kory nadnerczy charakteryzują się małym stężeniem kortykotropiny w surowicy krwi oraz brakiem wydzielania tego hormonu w odpowiedzi na egzogenną kortykoliberyną.

U chorych z pierwotną niedoczynnością kory nadnerczy stwierdza się nadmierne uwalnianie kortykotropiny i fi-endorfiny w teście z kortykoliberyną. We wtórnej niedoczynności kory nadnerczy odpowiedź wydziel- nicza kortykotropiny ma dwojakiego rodzaju charakter. U chorych z wadą na poziomie przysadki obserwuje się upośledzone wydzielanie kortykotropiny w teście z kortykoliberyną, natomiast przy uszkodzeniu szy- puły przysadki lub podwzgórza wydzielanie kortykotropiny ma charakter przedłużony, z opóźnionym wystąpieniem wartości maksymalnych.