LECZENIE ZATRUCIA GLIKOZYDAMI NAPARSTNICY

Pierwszą zasadą leczenia jest odstawienie glikozydów naparstnicy oraz leków moczopędnych. W lekkich zatruciach (wydłużenie PR, zwolnienie zatokowe lub sporadyczne przedwczesne pobudzenia komorowe) zaburzenie mija samoistnie po upływie kilku dni, W pozostałych przypadkach upośledzających hemodynamikę (częstoskurcz komorowy, wieloognisko- we komorowe pobudzenia przedwczesne, częstoskurcz przedsionkowy z blokiem, nienapadowy częstoskurcz z łącza) wymagają czynnych metod leczenia,

Lidokaina jest lekiem z wyboru w ponaparstnicowych komorowych dysrytmiach z przyspieszoną czynnością serca. Krótki okres działania leku ułatwia bezpieczne jego stosowanie, działanie lecznicze pojawia się w ciągu niewielu minut od podania lidokainy we wstępnym bolusie dożylnym 1 mg/kg, powtórzonym po 15 min w ilości 0,5 mg/kg. Jednocześnie podaje się lek we wlewie kroplowym 2,4 mg/min. Większe dawki mogą wywołać objawy toksyczne ze strony ośrodkowego układu nerwowego: zamroczenie, zaburzenia orientacji, drgawki. Lek jest metabolizowany w wątrobie, dlatego jego dawkę należy zmniejszyć w stanach niewydolności lub upośledzonego przepływu wątrobowego (zastoinowa niewydolność serca, hipotonia, wstrząs).

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *