Choroby nerek, dziąseł, krtani, odbytu i serca – Kraków

Najczęstszą odmianą lipodystrofii jest jej postać zanikowa. Natomiast zmiany typu przerostowego, z reguły poprzedzające zmiany zanikowe lub im towarzyszące, uchodzą często uwadze chorych i lekarzy. Nie są to bowiem zmiany tak rozległe, jak zanik. Miejsca zaniku tkanki nie są bolesne, a nawet wykazują pewną niewrażliwość na bodźce mechaniczne. Zmiany dotyczą ograniczonych obszarów tkanki podskórnej. Widoczne są jako zagłębienia o różnej średnicy, wahające się od 2 do 10 cm. Zdarzają się u ok. 20fl/o osób leczonych insuliną i dotyczą okolic, do których wstrzykuje się insulinę. Spośród możliwych przyczyn tego rodzaju zmian w tkance tłuszczowej wymienia się miejscowy odczyn alergiczny lub zapalny, drażniący wpływ środków używanych do konserwacji insuliny, niską temperaturę wstrzykiwanego roztworu, miejscowy wpływ metaboliczny insuliny, uraz [5].

Wstrzykiwanie insuliny w okolice objęte procesem zanikowym może być przyczyną trudności leczniczych, wchłanianie insuliny bowiem jest tu upośledzone. Niekiedy obserwuje się częściową samorzutną regenerację tkanki tłuszczowej, jeżeli przerwie się wstrzykiwanie insuliny do zanikającej tkanki.

Umiejscowienie lipodystrofii odpowiada na ogół typowym okolicom wstrzyknięć – zewnętrzne powierzchnie ramienia, brzuch, powierzchnie boczne ud, pośladki, nadbrzusze.