Nerwice
Nerwice cechuje wielka różnorodność i zmienność objawów, co znacznie utrudnia ich klasyfikację. Zwykle stosuje się poidział syrnpto- matologiczny. Zespoły nerwicowe u dzieci kwalifikujemy do danego typu na podstawie przewagi objawów — czystych zespołów nie spotyka się u nich prawie w ogóle. Do nerwic należą:
Neurastenia. Cechuje ją wzmożona pobudliwość i wyczerpywal- ność. Dochodzi do błędnego koła, gdyż wzmożona pobudliwość przyspiesza zmęczenie, które z kolei powoduje zwiększenie pobudliwości. Początkowo zwykle przeważają objawy nadpobudliwości, jak stały niepokój prowadzący do nadmiernej ruchliwości i gadatliwości, obniżenie zdolności koncentracji < uwagi, trudności zaśnięcia, niespokojny sen. Później przeważa uczucie stałego zmęczenia — zarówno psychicznego, jak i fizycznego — z towarzyszącym obniżeniem aktywności, co uwydatnia się szczególnie rano. Neurastenicy wykazują niedostosowane reakcje do bodźców, wskutek czego łatwo unoszą się gniewem, który jednak szybko mija. Pracę rozpoczynają zwykle z wielkim zapałem, ale wnet się zniechęcają. W miarę postępu choroby mogą wykazywać coraz gorsze wyniki w nauce, mimo wysokiej nawet inteligencji. Niekiedy występuje wyraźna rozbieżność między istotnym poziomem wiadomości a ich oceną w klasie, gdzie dziecko nerwicowe, zwłaszcza gdy przepytuje je niezrównoważony nauczyciel, często nie potrafi odpowiedzieć w ogóle na pytanie albo daje odpowiedzi błędne. Jego sytuację szkolną pogarszają stałe upomnienia z powodu wzmożonej ruchliwości i odwra- calności uwagi. Brak analizy przyczyn niepowodzeń szkolnych nie tylko pogłębia nerwicę, lecz może prowadzić nawet do socjopatii (poprzez narastające stany lękowe i następowe wagary i ucieczki).
Dodaj komentarz