Obuwie profilaktyczne
Obuwie profilaktyczne ma na celu zapobieganie wastępowaniu znie-kształceń stopy u dzieci (głównie koślawość pięty). Do takich rodzajów należy obuwie z obcasem typu Thomasa supinujące tyłostopie w stopie płasko-koślawej* W przypadkach szpotawości czy skłonności do skręceń stawu skokowego dolnego z powodu np. wiotkości torebki stawowej obcas powinien być od boku podwyższony i wysunięty ku przodowi – odwrotny obcas Thomasa.
Obuwie redresyjne najczęściej stosuje się w leczeniu stopy końskó-szpo- tawej, wydrążonej, piętowej i przywiedzionej. W przypadku stopy końsko-szpotawej stosuje się trójpunktowy układ redresji stopy (pięta i głowa I kości śródstopia po stronie przyśrodkowej oraz okolica kości sześciennej po stronie bocznej). Uzyskuje się to przez mocny zapiętek wydłużony po stronie bocznej do podstawy V kości śródstopia i sztywną, wzmocnioną w okolicy głowy I kości śródstopia podeszwę (odpowiednio wyścieloną dla uniknięcia odcisków i uszkodzeń skóry). Szpotawość redresuje odwrócony obcas Thomasa i w razie potrzeby podwyższona podeszwa po stronie bocznej. Stopę wydrążoną koryguje bucik wyposażony w sztywną podeszwę i pasek uciskający na grzbiet stopy.
Obuwie wyrównujące skrócenie. U dzieci i młodzieży konieczne jest pełne wyrównanie skrócenia kończyny dolnej, z zachowaniem różnicy 2 cm między podeszwą i obcasem. Tylko w takich warunkach możliwy jest prawidłowy rozwój kręgosłupa i stawów biodrowych. U dorosłych dopuszczalna jest różnica 2 cm między kończyną dłuższą i krótszą. Różnicę tę wyrównuje chory pochyleniem miednicy, bez szkody dla funkcji i statyki postawy.
Niedopuszczalne jest natomiast wyrównywanie skrócenia samym obcasem (większe różnice niż 2 cm) u dzieci i dorosłych (zwłaszcza u chorych z porażeniami wiotkimi lub spastycznymi). Ten błąd pociąga za sobą brak lub utrudnienie stabilizacji kolana, powstawanie przykurczów kolana w zgięciu, niefizjologiczny i utykający chód (zaburzenie mechanizmu Puttiego).
Dodaj komentarz