Powikłania po zabiegu Wertheima
Objawy jego cofają się jednak zwykle w krótkim czasie. Skłonność do zalegania moczu w pęcherzu przejawiająca się nawet wówczas, kiedy chore oddają mocz same, pociąga jednak za sobą konieczność cewnikowania pęcherza. Spośród przypadkowych powikłań po zabiegu Wertheima należy wymienić uszkodzenia moczowodów, pęcherza moczowego i jelit, które powodują powstawanie przetok. Rany w powłokach brzusznych goją się też często „per secundam“ (w materiale Kliniki Ginekologicznej U. J. za czas od 1945-1947 r. w 17,6% przypadków).
Ze względu na możliwość istnienia w obrębie rakowego guza chorobotwórczych bakterii (łańcuszkowców), które mogłyby wywołać po zabiegu ciężkie procesy zapalne, radzą niektórzy operatorzy przekonać się o ich wirulencji przez wykonanie próby Rugego i Philippa.
Oznaczenie jadowitości łańcuszkowców tą metodą polega na ocenie zachowania się ich w krwi ludzkiej {chorej lub innej osoby). io ml krwi odwlóknia się przez wstrząsanie. Z krwi odwlóknionej odmierza się po pół ml do dwóch jałowych rureczek, z których jedna służy do kontroli. Do drugiej wprowadza się platynowym pręcikiem wydzielinę pochwy lub szyjki macicznej, w której stwierdzono lańcuszkowce. Kropla takiej krwi zostaje umieszczona na szkiełku podstawowym, pokryta szkiełkiem nakrywkowym, które zalepia się wokół parafiną, i wstawiona do umieszczonego w termostacie mikroskopu. Po obejrzeniu preparatu pod średnim powiększeniem nastawia się znaleziony we krwi łańcuszek lub dwoinkę i obserwuje ich ewentualny wzrost w ciągu 3-4 godzin.
Dodaj komentarz