Przerzuty raka sromu
W miarę rozwoju raka sromu objęte zostają sprawą chorobową powierzchowne i głębiej leżące (przy żyle udowej) węzły pachwinowe. Później schorzenie zajmuje węzły chłonne biodrowe, lędźwiowe, podbrzuszne i zasłonowe szybkość zajęcia ich przez zmiany nowotworowe nie zależy bynajmniej od wielkości pierwotnego guza.
Nie zawsze obrzęk węzłów chłonnych dowodzi ich zwyrodnienia nowotworowego. Niekiedy bowiem ulegają one zmianom wskutek zapalenia wywołanego przez zakażenie i rozpad pierwotnego guza.
Przerzuty raka sromu zdarzają się w rozmaitych narządach (płuca, wątroba, śledziona itd.). Rak sromu jest zwykle plaskokomórkowy, rogowaciejący lub nie rogowaciejący ‘(carcinoma planocellulare). Rak gruczołowy (adenocarcinoma), który rozwija się z gruczołów potowych, z gruczołu Bartholina lub z gruczołów śluzowych, jest rzadki.
Objawy podmiotowe raka sromu, jak już wspomniano, są zrazu nieznaczne. Jakkolwiek chora bardzo wcześnie może stwierdzić guzek na sromie, lekceważy to, ponieważ nie ma bólów w tej okolicy. Zgłasza się też do lekarza raczej z powodu -świądu. Bóle zjawiają się dopiero później, kiedy naciek nowotworowy obejmuje głębiej leżące nerwy.
Z chwilą kiedy nowotwór zacznie się rozpadać, pojawia się wydzielina o przykrej woni, która zawiera szczątki zniszczonej i rozpadłej tkanki. Może ona powodować podrażnienie skóry.
Dodaj komentarz