SEKS W HISTORII RFFLEKSJI NAD CZŁOWIEKIEM
Pierwsze refleksje filozoficzne dotyczące seksualności człowieka związane były z teorią miłości, a jeszcze wcześniej z ogólną teorią świata. Na przykład przedplatoński filozof Empedokles uważał, że miłość i nienawiść to siły działające w kosmosie, to zasady ruchu i przemian natury. Jednakże poglądy wyraźnie ukierunkowane na naszą problematykę pochodzą od Platona. Znajdujemy u niego kilka refleksji oraz próbę wytłumaczenia faktu miłości seksualnej. Pierwotnie istnieli ludzie dwu- płciowi (androgyne), dopóki bogowie nie rozcięli ich na połowę – w ten sposób powstały istoty jednopłciowe, w których pozostało pragnienie zespolenia, odzyskania utraconej pełni – pełnię tę osiąga się w akcie seksualnym. Seks był dla Platona elementem erosu (miłości). Miłość seksualna nie tylko związana jest z erosem, lecz dodatkowo uwznioślo- na przez traktowanie jej jako stopnia do poznania idei piękna – stąd też Platon nie przeprowadzał wyraźnej granicy między miłością hetero- i homoseksualną, zgodnie z obyczajami starożytnej Grecji. Poprzez piękno cielesne dochodzimy do poznania piękna duchowego, piękna idealnego, a piękno cielesne budzi naszą miłość i prowadzi do współżycia nie tylko cielesnego, ale także do przyjaźni duchowej. Miłość fizyczna, seksualna była więc niezbędnym etapem w dojściu do miłości idealnej. Miłość idealna znajduje swoje odbicie w miłości „ziemskiej”, seksualnej, tak jak idee znajdują swoje odbicie w rzeczach spostrzeganych przez zmysły. Miłość duchowa nie mogłaby więc w ogóle istnieć bez miłości fizycznej. Znaczenie, jakie nadaje się dziś „miłości platonicznej”, pochodzi od jednostronnego wykorzystywania dorobku Platona przez moralistów średniowiecza, którzy tylko ten jeden element platońskiej teorii miłości – duchowe zespolenie – utrwalili w świadomości społecznej.
Dodaj komentarz