ZDANIE MASTERSA I JOHNSONA
Według Mastersa i Johnson (1966) erekcja prącia w fazie podniecenia jest pierwszą reakcją fizjologiczną na efektywną stymulację seksualną. Siła erekcji nie jest wprost proporcjonalna do stopnia podniecenia seksualnego. Spotyka się przypadki wystąpienia pełnej erekcji przy bardzo słabym podnieceniu seksualnym oraz słabe erekcje, a nawet ich całkowity brak, mimo istnienia bardzo silnego podniecenia seksualnego. Przedłużanie się fazy podniecenia seksualnego może wieść do naprzemiennie wahającej się intensywności erekcji, co uzależnione jest od mniej lub bardziej efektywnych technik stymulacyjnych. Bodźce pozaseksualne (hałas, zmiana sytuacji itp.) mogą powodować obniżenie się lub całkowity zanik erekcji, mimo kontynuacji stymulacji seksualnej.
W fazie plateau nieznacznie powiększa się nadal średnica prącia, zwłaszcza zaś żołędzi. Zmienia się też kolor żołędzi, która może przypominać wywołane zastojem żylnym zabarwienie plamkowe czerwono- -purpurowe. Zmiana koloru występuje tylko u około 20% mężczyzn oraz nie w każdym cyklu reakcji seksualnych – jest więc reakcją niestałą.
Dodaj komentarz