TRIMEPRANOL
Trimepranol, zsyntetyzowany przez Błaha i wsp. [989 cyt, za V. Trckal w 1968 r. poddawany licznym badaniom na zwierzętach, okazał się LBA podobnym w sile działania do pindololu. Wstrzyknięty dożylnie narkotyzowanym kotom hamował poizoprenalinowy częstoskurcz 4-krotnie silniej niż propranolol [77]. Ciśnienie rozkurczowe krwi obniżał znacznie słabiej niż propranolol, pindolol, alprenoloL Zjawisko Lo autorzy tłumaczę różnicą w działaniu trimepranolu na serce i na naczynia obwodowe. Wyniki tych doświadczeń, poszerzone o badania innych LBA (atenolol, tolamołol, timolol, talinolol, zostały potwierdzone w badaniach na królikach [989], Udowodniły one, że trimepranol dzieła silniej na receptory w sercu, niż na receptory (ł2 w naczyniach. Na izolowanych mięśniach brodawkowatych kota stwierdzono, że trimepranol wykazuje ujemne działanie inotropowe słabsze od propranołolu (8X), oksprcnololu i alprenololu oraz redukuje poizoprenalinowy częstoskurcz na izolowanych przedsionkach świnki morskiej [989]. Trimepranol wpływa znacznie słabiej niż propranolol i pindolol na pojemność wyrzutową serca u narkotyzowanych psów, gdy podaje się go w równnoważnych dawkach hamujących częstotliwość akcji serca przez ww LBA.