PSYCHOZY REAKTYWNE
Cechuje je niestosunek jakościowy między urazem psychicznym a spowodowaną nim reakcją. Nie możemy zrozumieć, dlaczego chory reaguje właśnie w taki sposób w danej sytuacji. Psychozy reaktywne, z wyjątkiem wybiórczego mutyzmu, występują u dzieci rzadko. Są to stany w zasadzie całkowicie odwracalne. Należą do nich m. in. depresje reaktywne, stany patologiczne afektu, reakcje prymitywne.
Nerwicami (psychonerwicami) nazywamy funkcjonalne zaburzenia wyższych czynności nerwowych, nie upośledzające pierwotnie sprawności umysłowej. Stwierdzane u chorych zmiany są typu ilościowego w przeciwieństwie do psychoz nie spostrzegamy tutaj jakościowych deformacji struktury osobowości. Towarzyszą im prawie zawsze zaburzenia wegetatywne, powodujące różne dysfunkcje narządów wewnętrznych.
Dla prawidłowego rozpoznania nerwic szczególne znaczenie ma dokładny wywiad, który winien ustalić nie tylko symptomatologię nerwicy, ale przede wszystkim jej etiologię. Przyczyną nerwic mogą być zarówno konflikty wewnętrzne, jak i zewnętrzne. Nerwicę może spowodować jednorazowy silny wstrząs psychiczny, np. nagła śmierć członka najbliższej rodziny, napad rabunkowy, pogryzienie przez psa-, zgwałcenie częściej jednak powstaje ona w wyniku długotrwałego działania ujemnych bodźców psychicznych, nawet o niezbyt wielkim nasileniu. Szczególnie patogenne są stany niezaspoikojenia, czyli frustracje, dotyczące najróżnorodniejszych potrzeb dziecka. Należy podkreślić, że dzieci są zwykle znacznie bardziej wrażliwe na niedosyt emocjonalny niż na braki czysto materialne. Zaspokojenie potrzeb afektywnych jest nieodzowne dla stworzenia poczucia bezpieczeństwa i wartości własnej osoby. Stąd szczególnie łatwo zapadają na nerwicę dzieci nie kochane, pozbawione domu rodzinnego, lub te, które przeżywają rozpad swego ogniska domowego. Często przyczyną nerwic są zbyt wysokie aspiracje rodziców, przekraczające realne możliwości dzieci.
Wielkie zasługi dla poznania patogenezy nerwic ma Pawłów, który wykazał doświadczalnie, że w sytuacjach trudnych, konfliktowych, dochodzi do nadmiernego napięcia procesów pobudzenia, hamowania, czy wreszcie do szczególnie szkodliwego zderzenia obu tych procesów.
Dodaj komentarz