BUDOWA CHEMICZNA INSULINY
Cząsteczka insuliny. Insulina jest zbudowana z 2 łańcuchów polipeptydo- wych oznaczonych literami A i B, połączonych dwoma mostkami dwu- siarczkowymi. Dodatkowy, wewnętrzny mostek dwusiarczkowy jest utworzony między resztami aminokwasów w pozycji 6 i 11 łańcucha A. Łańcuch A składa się z 21, a łańcuch B z 30 aminokwasów. Masa cząsteczkowa insuliny ludzkiej wynosi 5808, wieprzowej 5778, a wołowej 5734. Sekwencja aminokwasów w cząsteczce jest podobna u wszystkich gatunków zwierząt z wyjątkiem aminokwasów w pozycjach 4, 8, 9 i 10 łańcucha A oraz w pozycjach 1, 2, 3, 27, 29 i 30 łańcucha B. Wzór chemiczny proinsuliny ludzkiej podano na ryc. 34.
Insulina w surowicy krwi. Stężenie podstawowe insuliny w osoczu łub surowicy krwi żylnej lub tętniczej u zdrowej osoby, po nocnym wstrzymywaniu się od jedzenia, wynosi 5-30 gj.m./ml = 36-218 pmol/I najczęściej zawiera się w granicach 10-20 pj.m. = 72-144 pmol/1.
Wydzielanie insuliny jest precyzyjnie działającym mechanizmem, który zapewnia homeostazę glukozy zarówno po posiłkach, jak i w okresie głodzenia. U ssaków głównym „sygnałem” zmieniającym wydzielanie insuliny jest stężenie glukozy we krwi tętniczej, perfundującej wyspy trzustkowe. Do istotnie wpływających „sygnałów” należy również stężenie aminokwasów i niektórych innych metabolitów oraz glukagonu i so- matostatyny. Reakcję wydzielniczą warunkuje dostępność jonów Ca2+ dla komórki.
Dodaj komentarz