Jałowa martwica głowy
Poprawną oś kończyny można uzyskać tylko drogą operacyjną. Po zabiegach korekcyjnych wykonywanych u małych dzieci należy przewidzieć możliwość nawrotu zniekształcenia.
Jałowa martwica głowy II kości śródstopia (necrosis aseptica capitis ossis metatarsi II, morbus Freiberg s.
Köhler II). Zmiany martwicze występują w głowie II albo III kości śródstopia, najczęściej u szczupłych, szybko rosnących dziewcząt między 11 a 18 rokiem życia. Zmiany te można wiązać ze stopą poprzecznie płaską i noszeniem bucików z wysokimi obcasami.
Objawy kliniczne polegają na bólu w okolicy przo- dostopia, obrzęku i tkliwości uciskowej głowy II lub III kości śródstopia pojawiających się po większych wysiłkach (tańce, wycieczki). W okresie późniejszym pozostaje zgrubienie i zniekształcenie głowy kości śródstopia, ograniczenie ruchów stawu oraz bolesność nasilająca się po dłuższym chodzeniu.
Na rentgenogramach można śledzić kolejne okresy opisane w jałowej martwicy kości udowej. Zejściem jest pogrubienie i zniekształcenie głowy kości śródstopia i zmiany zniekształcające.
Leczenie polega na odciążeniu łuku poprzecznego pelotą z mikrogumy, ewentualnie połączoną z wkładką ortopedyczną. Utrwalone zniekształcenia mogą wymagać leczenia operacyjnego.
Jałowa martwica guza piętowego (morbus Haglund, apophysitis calcanei). Choroba najczęściej rozwija się między 5 a 16 rokiem życia po przeciążeniach guza piętowego. W obrazie klinicznym przeważa ból w okolicy guza piętowego, czasami połączony z obrzękiem, utykaniem, chodzeniem na palcach. Radiologicznie zaznacza się wzmożone wysycenie cienia jądra kostnienia guza piętowego, później fra- gmentacja i przebudowa kości. W różnicowaniu należy pamiętać, że jądro kostnienia guza piętowego jest zwykle mocniej wysycone niż tkanka kostna trzonu kości.
Dodaj komentarz