Choroby nerek, dziąseł, krtani, odbytu i serca – Kraków

W latach 1966-1968 u chorych leczonych propranololem w dawce 120 mg/dobę z powodu schorzeń układu krążenia, a cierpiących równocześnie na migrenę zauważono, że w 50% przypadków zmniejsza się także liczba napadów migreny. Stwierdzenie to było tym korzystniejsze, że dotyczyło chorych, u których żadne leki uprzednio stosowane nie dawały zamierzonego skutku leczniczego [136, 822]. Podobne korzystne wyniki uzyskano w przypadkach profilaktycznego zapobiegania napadom migreny, stosując propranolol w dawkach od 80 do 240 mg/dobę [136, 329, 631, 646, 1053, 1065], Ekbom [279] podawał 28 chorym alprenolol w dawkach równoważnych do dawek propranololu zalecanego w profilaktyce migreny. Nie zauważył jednak po alprenololu żadnej poprawy w porównaniu z grupą otrzymującą placebo, która miałaby się wyrażać zmniejszeniem siły i częstości występowania napadów migreny. Również zawiodły próby stosowania pindololu w leczeniu migrenowych bólów głowy [279, 913].

Patogeneza napadów migreny pozostaje nadal niejasna. Dotychczas nie rozstrzygnięto, czy napady migreny są wynikiem skurczu naczyń, czy też ich rozkurczu.