POSTEROIDOWA MIOPATIA
Zarówno w naturalnym zespole Cushinga, jak i u osób poddanych długotrwałej kortykoterapii pojawiają się zwyrodnieniowe zmiany mięśni. Objawy kliniczne tego działania dotyczą 60% leczonych. Takie szczególnie silne działanie mają fluorowe pochodne kortyzonu, np. triamcynolon. Fluor w położeniu 9a odgrywa swoistą, toksyczną rolę poza ogólnymi metabolicznymi wpływami steroidów. U osób leczonych steroidami stwierdza się zwiększoną aktywność kinazy fosfo- kreatyny, hiperkreatynurię i – najczęściej niewielkiego stopnia – hi- pokalcemię. W badaniach histochemicznych próbek tkanki mięśniowej wykryto zwiększenie ilości glikogenu, zmniejszenie zawartości potasu, kreatyny i fosfokreatyny oraz ATP. W badaniach za pomocą mikroskopu elektronowego stwierdzono zwyrodnienie initochondriów, zmniejszenie objętości sarkoplazmy, powstawanie wodniczek. Błona podstawna włoś- niczek w mięśniach ulega pogrubieniu [14].
Klinicznie powyższe zmiany objawiają się bezbolesnym, symetrycznym osłabieniem mięśni, szczególnie mięśni pasa miednicowego (mięśnie lędźwiowo-biodrowe, pośladkowe, czworogłowe uda) i 2-krotnie rzadziej pasa barkowego. Charakterystyczne są skargi na trudności w podnoszeniu się z pozycji siedzącej, we wchodzeniu na schody i unoszeniu ramienia. Niekiedy towarzyszy im osłabienie odruchów ścięgnowych. W połowie przypadków występują także objawy innych działań niepożądanych steroidów. Elektromiogram wskazuje na pierwotne uszkodzenie mięśniowe.
Złagodzenie objawów może niekiedy nastąpić po podaniu potasu zazwyczaj cofają się one same w ciągu kilku miesięcy po odstawieniu steroidów [8].
Dodaj komentarz