ZABURZENIA PSYCHICZNE UWARUNKOWANE ORGANICZNIE
Dział ten obejmuje oprócz zespołów psychoorganicznych z wyraźnymi zmianami strukturalnymi także przewlekłą schizofrenię i cyklofrenię, w których nie znaleziono dotąd itypowych .zmian anatomopatologicznych, a o warunkującym je procesie organicznym świadczy wyłącznie przebieg kliniczny. Ustalenie organicznego podłoża zaburzeń psychicznych jest jednoznaczne z niepomyślnym rokowaniem co do całkowitego wyleczenia.
U dzieci zespoły psychoorganiczne najczęściej są spowodowane przez: – 1) zaburzenia rozwojowe centralnego układu nerwowego
– 2) uszkodzenia anatomiczne po przebytych schorzeniach mózgowia
– 3) postępujące procesy chorobowe.
O obrazie psychopatologicznym decyduje poza rozległością zmian oraz ich etiologią przede wszystkim okres rozwoju, w którym nastąpiło uszkodzenie centralnego układu nerwowego. Najcięższe zmiany powstają w wyniku uszkodzeń w najwcześniejszym okresie życia. Występuje wówczas niemal zawsze organicznie uwarunkowane zahamowanie rozwoju umysłowego, czyli niedorozwój umysłowy (oligophre- nia). Nie wolno mylić go z opóźnieniem rozwoju umysłowego wskutek zaniedbania wychowawczego. Otępieniem, czyli demencją, nazywamy organicznie uwarunkowane, nabyte obniżenie sprawności intelektualnej.
Zespół psychoorganiczny często powoduje organicznie uwarunkowane zaburzenia charakterologiczne, czyli charakteropatię. U chorych tych psychodegradacja dotyczy głównie życia emocjonalnego. Dochodzi do stępienia uczuciowego, szczególnie wyraźnego w zakresie uczucio- wości wyższej. Towarzyszy mu niestałość afektu z następową drażli- wością i wybuchowością, nadmierna chwiejność afektywna, bezkryty- cyzm i odhamowanie sfery popędowej.
Dodaj komentarz