Zaburzenia popędu płciowego
Zaburzenia popędu płciowego, a więc jego brak lub osłabienie, nie są wprawdzie przyczyną niepłodności, mają one jednak znaczenie symptomatyczne jako wczesny objaw zaburzeń hormonalnych w przebiegu wielogruczolowej niedomogi, w chorobie Simmondsa i in. i dlatego należy je brać zawsze pod uwagę.
O wiele większą rolę w zagadnieniu niepłodności odgrywają zaburzenia orgasmus} a więc dyspareunia., która może być wywołana przez przyczyny natury organicznej lub psychicznej. Zmiany organiczne sromu i pochwy powodujące bolesność spółko- wania są zwykle istotną przyczyną niepłodności, tak żc zaburzenia orgasmus uważać należy w tych przypadkach raczej za zjawisko drugorzędne. Nie ulega jednak wątpliwości, że niezależnie od rodzaju tych zmian (pochwica, zwężenia pochwy, sprawy zapalne itd.) muszą one stanowić względną (czasową) przyczynę niepłodności jako czynniki zniechęcające do aktu płciowego.
Przypadki bolesnego spółkowania, zależnego od przyczyn natury psychicznej, zdarzają się bardzo często u histeryczek oraz u neuropatyczek. Niedobór płciowy zdaje się tu również odgrywać pewną rolę. Bolesne spółkowanie jest jednak i w tych przypadkach nie bezpośrednią przyczyną niepłodności, ale jednym z objawów schorzenia o podkładzie psycho-fizycznym, będącego właściwym powodem niemożności zajścia w ciążę.
Doświadczenia przemawiają za tym, żc pewien odsetek zapłodnionych jaj obumiera z bliżej nieznanych powodów. To prawo fizjologiczne może tłumaczyć niepłodność z przyczyn nieokreślonych, z którą spotyka się w praktyce każdy lekarz. Jest bowiem rzeczą zrozumiałą, że obumieranie jaja nie zawsze prowadzić musi do zjawisk klinicznie stwierdzonych (poronienie), ale może pozostać nie ujawnione. Jeśli pojawiające się od czasu do czasu obumarcie zapłodnionego jaja przerodzi się w nawykowe, mielibyśmy do czynienia bezwzględnie z procesem patologicznym, który prowadzi do takich samych wyników, jak niepłodność z przyczyn organicznych.
Dodaj komentarz