REAKCJE FOTOTOKSYCZNE O CHARAKTERZE OPÓŹNIONYM
Odczyny opóźnione. Reakcje fototoksyczne o charakterze opóźnionym występują po zewnętrznym lub ogólnym stosowaniu psoraienów. Do' zewnętrznego kontaktu z tymi związkami dochodzi najczęściej podczas stosowania kosmetyków (zawierających głównie 5-metoksypsoralen), jak również w fotochemioterapii bielactwa nabytego, łuszczycy, ziarniniaka grzybiastego, w których psoraieny podawane są również doustnie. Odczyny fototoksyczne powstające w wyniku działania psoraienów i światła osiągają maksymalne nasilenie po 48-72 h. Nasilone reakcje mają typowy obraz oparzenia słonecznego, a łagodniejsze, przewlekle, powsta- jące głównie w wyniku kontaktu z kosmetykami, noszą nazwę „berlock dermatitis”). Objawia się ono ogniskowymi, często nieznacznymi zmianami zapalnymi oraz wtórnym długotrwałym przebarwieniem, najczęściej w obrębie twarzy i karku. Zmiany te są wynikiem fototoksycznego działania 5-metoksypsoralenu znajdującego się w olejku bergamotowym stosowanym do produkcji perfum, wód kolońskich i innych kosmetyków (25].
Zabiegi uniemożliwiające dalsze zakażenie jamy brzusznej
Rokowanie w przebiegu ogólnego septycznego zapalenia otrzewnej jest bardzo poważne. Na szczęście wprowadzenie do terapii antybiotyków, w szczególności penicyliny i streptomycyny, polepszyło widoki na wyleczenie w wielu przypadkach, zwłaszcza w przebiegu zakażenia połogowego. Z wydaniem ostatecznego sądu co do ich skuteczności należy się jednak wstrzymać do czasu uzgodnienia zapatrywań odnoszących się do ich stosowania oraz do ogłoszenia ogólnych wyników leczniczych, opartych na bardzo dużym materiale.
O ile w przypadkach zapalenia otrzewnej poporodowego, kiedy schorzenie . to jest następstwem ogólnego zakażenia, skłaniamy się dziś do stosowania metod terapii zachowawczej, o tyle leczenie rozlanego zapalenia otrzewnej z wysiękiem nieraz o etiologii nie ustalonej, polega w zasadzie na otwarciu jamy brzusznej, usunięciu wysięku, a wraz z nim zarazków i – jeśli zachodzi potrzeba – dokonaniu zabiegów uniemożliwiających dalsze zakażenie jamy brzusznej Czytaj dalej
INHIBITORY ANGIOTENSYNY
Liczba znanych inhibitorów angiotensyny II jest pokaźna. Są to najczęściej pochodne angiotensyny II, zawierające zamiast N-końcowej aspara- giny resztę sarkozylową, a zamiast C-końcowej fenyloalaniny izoleucynę lub alaninę.