Krążki Hodgeca
Wielkość i kształt krążka muszą być dobrane, gdyż zbyt duże lub za małe krążki nie odpowiadają celowi. Krążki za szerokie uciskają nadmiernie ściany pochwy i mogą łatwo wywołać odleżynę. Krążki zbyt długie nie mogą się pomieścić na przestrzeni między tylnym sklepieniem a dźwigaczami odbytu, co powoduje ich rychłe wypadnięcie. Krążki zaś zbyt wąskie zmieniają często swe położenie, a zatem ich działanie jest nierównomierne.
Najlepszymi w praktyce okazały się tzw. zmodyfikowane krążki Hodge‘a, mające dostatecznie szeroki koniec dolny. Krążki Hodgeca pierwotne oddają dobre usługi raczej u kobiet, które nie rodziły i których szczelina dźwigaczy jest wąska.
Wprawdzie dolny ich koniec nie jest szeroki, ale w przypadkach tych utrzymują się na mięśniach bardzo dobrze, nie cisną i nie wywołują odleżyn. Krążki Thomasa mają brzeg górny, na którym opiera się tylne sklepienie pochwy, bardzo gruby i dlatego niebezpieczeństwo spowodowania przez nie odleżyny jest znikome. Przeszkadzają one jednak niekiedy przy spółkowaniu.
Sposób założenia jednego ze wspomnianych krążków jest prosty. Chirurgicznie czysty krążek, którego brzeg górny jest pokryty cienką warstwą wazeliny, palcami prawej ręki ujmujemy za brzeg dolny tak, aby wklęsłością swoją był zwrócony ku górze. Po rozchyleniu warg sromowych wprowadzamy krążek do pochwy, przechylając go nieco na ukos i kierując ku górze i ku tyłowi.
Dodaj komentarz