Potrzeba kontaktu emocjonalnego
Istnieje wiele danych wskazujących na to, że dzieci pozbawione w różnych fazach rozwojowych właściwych tym fazom warunków zaspokajania potrzeby kontaktu emocjonalnego rozwijają się nieprawidłowo, co rzutuje później na ich życie jako ludzi dojrzałych.
Guzy torbielowate
Torbiel skórzasta, czyli potworniak dojrzały (cystis dermoidalis vel teratoma adultum, coaetaneum). Torbiele skórzaste jajnika stanowią około 10% wszystkich guzów tego narządu. Występują one z reguły w jednym jajniku, w pokaźnym jednak odsetku przypadków (ponad 10 %) spotykamy je – i to czasem w większej liczbie – w obu jajnikach. Stwierdzamy je w każdym wieku. Opisywano je zarówno u płodów (nawet niedonoszonych), jak i u osób starszych powyżej osiemdziesiątego roku życia. Są guzami łagodnymi, rosnącymi wolno i rzadko kiedy przekształcającymi się w nowotwory złośliwe (około 3%). Nigdy prawie nie dochodzą do wielkości średniej torbieli rzekomomu cyn owej. Jeśli są mniejszych rozmiarów, nie powodują żadnych dolegliwości, tak że przez długi czas mogą pozostać nie rozpoznane.
Skręt szypuły guza
Raz rozpoczęty obrót postępuje dalej w sprzyjających warunkach.
Skręt szypuly jajnika może być niekiedy bardzo znaczny i dochodzi do dziesięciu lub nawet więcej pełnych obrotów. Podlega on, jak chcą niektórzy badacze, pewnej regule, tj. w przypadkach guzów lewostronnych następuje na prawo, a w przypadkach guzów prawostronnych – na lewo. Wskutek mechanicznego pociągania wtórnemu skrętowi (zwykle o i8o°) ulega czasem i macica.
Skręt szypuły zdarza się najczęściej w przypadkach torbieli średniej wielkości, mających swobodę poruszania się w obrębie jamy brzusznej. O wiele rzadziej ulegają temu powikłaniu niewielkie lite guzy jajnika. Duże guzy nie są ze względu na swą wielkość zbytnio ruchome i tym się tłumaczy, że szypula ich ulega skrętowi tylko wyjątkowo. Czytaj dalej
Wyniki badań nad erekcją
Na podstawie wyników badań warto skorygować pewien przestarzały pogląd. We wcześniejszych pracach oraz podręcznikach fizjologii (Winterstein, 1953) wyrażano pogląd, że przyczyną erekcji w czasie snu jest przepełnienie pęcherza. Jednakże my stwierdziliśmy, że u zdrowego mężczyzny erekcje pojawiają się okresowo w ciągu całej nocy, natomiast u niektórych mężczyzn pojawiają się dopiero rano, przy przebudzeniu. Osoby badane miały uczucie, że erekcje występowały bezpośrednio przed przebudzeniem, co można tłumaczyć tym, że erekcje wystąpiły przy pierwszych ruchach, bezpośrednio po przebudzeniu się. Pogląd, że erekcje poranne są spowodowane przepełnionym pęcherzem nie znajduje potwierdzenia. Fisher i współpracownicy (1965) zgadzają się z poglądem Ohlmeyera i Brilmayera (1947) głoszącym, że erekcje poranne nie mają nic wspólnego z wypełnieniem pęcherza. Autorzy ci jednak przyjmują, że te erekcje są kontynuacją tych, które występują w ostatniej fazie REM. Obecność lub nieobecność tych erekcji zależna jest od tego, czy osoba przebudziła się rano z fazy REM lub snu NREM. Ohlmeyer i Bril- m&yer (1947) odkryli, że erekcje pojawiają się zarówno przy nocnym przebudzeniu jak i rano. W naszych badaniach można było zaobserwować erekcje tuż po przebudzeniu się, które nie miały żadnego powiązania z fazami REM. Natomiast można było stwierdzić przepełnienie pęcherza. Zjawisko to można wyjaśnić w ten sposób, że rano istnieje silniejsza skłonność do erekcji i być może wpływ na nią wywiera między innymi pełny pęcherz. Wypełnienie pęcherza nie wywiera jednak bezpośredniego wpływu na wystąpienie erekcji. Fenomenologia erekcji, to znaczy subiektywny rodzaj odczucia z tym związanego, wydaje się Fisherowi i współpracownikom (1965) istotna, ponieważ „subiektywnie spostrzegana jakość erekcji być może mogłaby się przyczynić do wyjaśnienia nocnych i porannych erekcji. Oprócz tego miałoby to znaczenie dla stwierdzenia, w jakim stopniu erekcje są związane z aktywnością fizjologiczna, a w jakim stopniu mają podłoże psychiczne”.
ODRUCH EJAKULACJI
Odruch ejakulacji ma taką samą drogę doprowadzającą jak odruch erekcji, lecz sumowanie się pobudzeń, związane zwykle z narastaniem rozkoszy seksualnej, wiedzie w końcu do wyzwolenia orgazmu, co u mężczyzny związane jest z ejakulacją, a u kobiety ze skurczami platformy orgazmu i mięśni macicy. W obrębie rdzenia sumowanie się pobudzeń w ośrodku erekcji wiedzie w końcu do przechodzenia ich do współczul- nego ośrodka ejakulacji w segmentach lędźwiowych (L-l do L-3) oraz do przywspółczulnego ośrodka ejakulacji w segmentach krzyżowych (S-3 i S-4). Z lędźwiowego ośrodka ejakulacji pobudzenia biegną przez korzonki przednie, zwoje lędźwiowe i nerw podbrzuszny do zwojów miednicznych. Wychodzące z nich włókna pozazwojowe u mężczyzny przewodzą pobudzenia do mięśni gładkich jąder, najądrzy, nasieniowodów, pęcherzyków nasiennych i gruczołu krokowego. Ich skurcz powoduje przejście zawartości najądrzy oraz płynu nasiennego z pęcherzyków nasiennych i gruczołu krokowego do części kroczowej cewki moczowej. Z krzyżowego ośrodka ejakulacji pobudzenie przebiega przez korzonki przednie i stożek rdzeniowy do mięśni poprzecznie prążkowanych (opusz- kowo-jamisty i kulszowo-jamisty), których skurcze doprowadzają do wytrysku nasienia z cewki moczowej. U kobiet pobudzenia płynące z rdzeniowego ośrodka ejakulacji (a właściwie orgazmu) wywołują m. in. skurcze mięśni macicy oraz mięśni pochwy, a zwłaszcza platformy orgazmu.
SEKS W HISTORII RFFLEKSJI NAD CZŁOWIEKIEM
Pierwsze refleksje filozoficzne dotyczące seksualności człowieka związane były z teorią miłości, a jeszcze wcześniej z ogólną teorią świata. Na przykład przedplatoński filozof Empedokles uważał, że miłość i nienawiść to siły działające w kosmosie, to zasady ruchu i przemian natury. Jednakże poglądy wyraźnie ukierunkowane na naszą problematykę pochodzą od Platona. Znajdujemy u niego kilka refleksji oraz próbę wytłumaczenia faktu miłości seksualnej. Pierwotnie istnieli ludzie dwu- płciowi (androgyne), dopóki bogowie nie rozcięli ich na połowę – w ten sposób powstały istoty jednopłciowe, w których pozostało pragnienie zespolenia, odzyskania utraconej pełni – pełnię tę osiąga się w akcie seksualnym. Seks był dla Platona elementem erosu (miłości). Miłość seksualna nie tylko związana jest z erosem, lecz dodatkowo uwznioślo- na przez traktowanie jej jako stopnia do poznania idei piękna – stąd też Platon nie przeprowadzał wyraźnej granicy między miłością hetero- i homoseksualną, zgodnie z obyczajami starożytnej Grecji. Poprzez piękno cielesne dochodzimy do poznania piękna duchowego, piękna idealnego, a piękno cielesne budzi naszą miłość i prowadzi do współżycia nie tylko cielesnego, ale także do przyjaźni duchowej. Miłość fizyczna, seksualna była więc niezbędnym etapem w dojściu do miłości idealnej. Miłość idealna znajduje swoje odbicie w miłości „ziemskiej”, seksualnej, tak jak idee znajdują swoje odbicie w rzeczach spostrzeganych przez zmysły. Miłość duchowa nie mogłaby więc w ogóle istnieć bez miłości fizycznej. Znaczenie, jakie nadaje się dziś „miłości platonicznej”, pochodzi od jednostronnego wykorzystywania dorobku Platona przez moralistów średniowiecza, którzy tylko ten jeden element platońskiej teorii miłości – duchowe zespolenie – utrwalili w świadomości społecznej.
SEKSUOLOGIA BIOLOGICZNA
Seksuologia biologiczna i znajduje się w ciąży. U podłoża jajeczkowania dodatkowego, które może występować aż do końca 2 miesiąca ciąży (niektórzy uważają, że nawet do końca 3 miesiąca życia płodu), leży zwiększone wytwarzanie pro- lanu (Ki sselbach i Rosenbauer, 1976).
Mężczyźni z kariotypem żeńskim 46,XX
Dzięki badaniom cytogenetycznym wyodrębniono grupę mężczyzn z prawidłowym kariotypem żeńskim 46,XX. Pomimo że etiologia tych przypadków jest całkowicie różna od etiologii zespołu Klinefeltera, to pod względem budowy, stanu narządów płciowych i histologii gonad mężczyźni ci nie różnią się lub różnią jedynie nieznacznie od pacjentów z zespołem Klinefeltera.
Zaburzenia popędu płciowego
Zaburzenia popędu płciowego, a więc jego brak lub osłabienie, nie są wprawdzie przyczyną niepłodności, mają one jednak znaczenie symptomatyczne jako wczesny objaw zaburzeń hormonalnych w przebiegu wielogruczolowej niedomogi, w chorobie Simmondsa i in. i dlatego należy je brać zawsze pod uwagę.
O wiele większą rolę w zagadnieniu niepłodności odgrywają zaburzenia orgasmus} a więc dyspareunia., która może być wywołana przez przyczyny natury organicznej lub psychicznej. Zmiany organiczne sromu i pochwy powodujące bolesność spółko- wania są zwykle istotną przyczyną niepłodności, tak żc zaburzenia orgasmus uważać należy w tych przypadkach raczej za zjawisko drugorzędne. Nie ulega jednak wątpliwości, że niezależnie od rodzaju tych zmian (pochwica, zwężenia pochwy, sprawy zapalne itd.) muszą one stanowić względną (czasową) przyczynę niepłodności jako czynniki zniechęcające do aktu płciowego.
Zmęczenie seksualne
Jeśli w wyniku uzyskanego podniecenia seksualnego nie następuje orgazm, nie dochodzi również do zmęczenia seksualnego. W tym czasie również mogą się pojawiać oznaki niechęci do reagowania podnieceniem na bodźce stosowane przez partnera, lecz są one zwykle wynikiem psychicznie uwarunkowanego niezadowolenia, płynącego z niezaspokojonych potrzeb seksualnych. Uczucia rozczarowania, wrogości i zniechęcenia mają wtedy podłoże psychologiczne – nie biologiczne – i są skierowane przede wszystkim do określonego partnera. Biologiczna zdolność do reakcji podnieceniem seksualnym na bodźce jest zachowana, ale tylko wobec innego partnera, do którego osobnik nie czuje niechęci, rozczarowania i wrogości. Utrwalenie się tego stanu rozczarowania jest podłożem powstawania zniechęcenia seksualnego, w którym istnieje brak gotowości seksualnej do występowania podniecenia w wyniku bodźców płynących od danego partnera – przy zachowanych ogólnych możliwościach i potrzebach doznawania takiego podniecenia,, lecz pod wpływem bodźców płynących od innego partnera.
Często podstęp jest połączony ze stosowaniem przemocy lub groźby
Powstaje ogólne pytanie, czy działanie za pomocą podstępu powinno być traktowane, jak to czyni art. 168 kodeksu, na równi z przemocą lub groźbą. Działanie pod wpływem błędu uważa się przy pewnych uwarunkowanych za przejaw niemożności informacyjnej. Człowiek postępuje tak, a nie inaczej, bo nie ma możliwości zdobycia informacji o okolicznościach rozstrzygających o decyzji wyboru. Taka niemożność informacyjna jest do pewnego stopnia podobna do niemożności energetycznej (przymusu fizycznego), bo wyboru dokonujemy zawsze na podstawie posiadanego zasobu informacji. Otóż zrównanie sprawcy podstępu z człowiekiem, który stosuje przemoc w celu zaspokojenia własnego popędu seksualnego, będzie słuszne jedynie wówczas, gdy zachodzi absolutna niemożność informacyjna, krę- pująca całkowicie wolność wyboru. W każdym razie dla oceny, czy należy sprawcę działania podstępnego uważać za winowajcę zgwałcenia, niezbędna jest interwencja ocen moralno-społecznych oraz ustalenie pełnej niemożności informacyjnej.
RECEPTYWNOŚĆ SEKSUALNA SAMICY
Przez receptywność seksualną samicy będziemy rozumieć jej zachowanie umożliwiające samcowi skuteczną kopulację. Celem biologicznym receptywności seksualnej jest ograniczenie kopulacji do tej fazy cyklu płciowego, w czasie której w drogach rodnych znajduje się gotowe do zapłodnienia jajo, bądź też do takiej sytuacji, w której jajo takie może być w każdej chwili wydalone do dróg rodnych (owulacja prowokowana) pod wpływem konsumacyjnego aktu seksualnego. Dopuszczenie do kopulacji w takich jedynie wypadkach gwarantuje dostanie się nasienia do dróg rodnych samicy w okresie czasu zapewniającym optymalne warunki do zapłodnienia. Brak zabezpieczenia, jakim jest receptywność seksualna, prowadzić może do sytuacji, w której dochodziłoby do wydalenia za- pasów nasienia do dróg rodnych samicy w chwili nieodpowiedniej (brak dojrzałego jaja). Samice nie dopuszczają samców do kopulacji poza okresem receptywności, a na podejmowane przez nich próby krycia reagują awersyjnie – wokalizacją, odpychaniem, gryzieniem.
Stężenie progesteronu w surowicy krwi
Z kolei obniżeniu poziomu estradiolu towarzyszy gwałtowny wzrost stężenia drugiej gonadotropiny przysadkowej – lutropiny (LH), która osiąga wartość szczytową w 24 godziny później niż poziom estradiolu. Wzrost LH jest gwałtowny i od razu kilkakrotny w porównaniu z wartościami około 20 jm/ml, jakie utrzymują się przez cały cykl. Szczyt wydzielania, a ściślej mówiąc stężenia LH w surowicy krwi, wyprzedza owulację o około 24 godziny, kiedy to poziom progesteronu osiąga wartość 2 ng/ml, a wzrost wydzielania (poczynając od przedowulacyjnej wartości połowy ng/ml progesteronu) rozpoczyna się właśnie w momencie wzrostu wydzielania LH.
Seksualność człowieka
Empedokles z Akragas (V w. p.n.e.) głosił pogląd, że wszystko powstaje i przemija wskutek zmieszania się lub rozłączania 4 elementów: ognia, powietrza, wody i ziemi. Miłość i nienawiść są pierwotnymi siłami poruszającymi wszystkie rzeczy i zdarzenia wskutek działania dwóch podstawowych sił: przyciągania i odrzucania. Platon (V/1V w. p.n.e.) tłumaczył tajemnice seksualności, a więc „siły przyciągającej”, której istotę i podłoże chcemy zgłębić, mitem o androgyniach. Ażeby wyjaśnić to, że ludzie się wzajemnie sobą interesują, poszukują się i dążą do zespolenia seksualnego, duchowego i cielesnego Platon odwołał się do mitu o pierwotnej jedności mężczyzny i kobiety istniejących w jednej istocie. Zgodnie z nim pierwotnie ludzie byli dwupłciowi (androgynie) i dopiero później bogowie – z winy łudzi lub z powodu zazdrości bogów – przepołowili ich, wskutek czego powstali ludzie jednopłciowi. Połówki te zresztą – według Platona – mogą być zarówno heteroseksualne, jak i homoseksualne. Wyjaśnia to wzajemne dążenie do zespolenia duchowego i cielesnego, gdyż tylko spółkowanie może przejściowo odtworzyć utraconą jedność – i to tylko wówczas, gdy odnajdzie się właściwą, „swoją” połowę. Mit o androgyniach stanowi próbę rozwiązania problemu różnicy płci, której konsekwencją między innymi jest to, że każdy człowiek, mężczyzna lub kobieta, odczuwa, że część – a nawet połowa – sumy doświadczeń ludzkich jest dla niego na zawsze niedostępna.